دانلود دوبله فارسی فیلم Young Cassidy 1965 - مشهد فیلم - مرجع دانلود فیلم و سریال کلاسیک و نایاب

نقد توسط Rick Burin ★★★½

من از اینکه کسیدی جوان چقدر قوی بود شگفت زده شدم: فیلم خوبی که چند کار را اشتباه انجام می دهد، درعوض اینکه فیلم بدی چند کار را درست انجام دهد. این فیلم به‌طور عجیبی به‌عنوان «فیلم جان فورد… به کارگردانی جک کاردیف» به حساب می‌آید، زیرا کارگردان بزرگ آمریکایی روی پاهای ماقبل آخر خود قرار داشت و پس از دو هفته فیلمبرداری مجبور به وثیقه شد، و این کاملاً درست است: مضامین و شخصیت‌های ازآن فورد ، سبک‌شناسی فیلم در بیشتر موارد از آن کاردیف کل فیلم به همان شیوه پسران و عشاق۱۹۶۰ ، کاردیگر کاردیف صرفاً رنگی گرفته شده است. استثناها، شاید بدیهی به نظر برسد ، نزاع در میخانه (به یاد فورد یک روبان زرد پوشیده بود، و بسیاری از موارد دیگر ) و صحنه مرگ حیاتی، که هر دو توسط فورد فیلمبرداری شده اند.

همه اینها بر اساس خاطرات شان اوکیسی نمایشنامه نویس بزرگ ایرلندی است که با اولین شب نمایشنامه موفق او – گاوآهن و ستارگان – که توسط فورد در سال ۱۹۳۶ فیلمبرداری شد به اوج خود رسید. راد تیلور بازیگر استرالیایی O’Casey، Johnny است. کسیدی در اصل، یک مرد مست، کارگر نزاع و جدال با هنرمند حساس، یا موجزترین شخصیت جان فورد تا کنون”است. تا ۱۵ دقیقه آخر فیلم هیچ حرکت روایی وجود ندارد، اما مجموعه‌ای از عکس‌ها وجود دارد، بسیاری از آنها جالب و قوی هستند، مانند اینست که از یک تیتراژ زیبا عبور می‌کنیم، همانطور هم از رویارویی اوکیسی با فقر، زنان آزاده ایرلندی. شورشیان، برای شکوفایی هنرش و ملاقات باعشق زندگی اش، یک دوشیزه کتابدار بردبار و با صداقتی فریبنده توسط مگی اسمیت بازی می شود.

این فیلم از منظر احساسی بسیار موثرتر از جنبه تاریخی است. اوکیسی با خوشحالی در یک نقطه ابراز تاسف می کند که تئاتر Abbey احساس می کند هرگز نمی تواند تعادل درستی بین طرح و شخصیت برقرار کند. فیلم هم نمی تواند. احساسات واقعی است، اما داستان سرایی آن گاهی اوقات، به ویژه در نیمه اول، با مشت است. خیزش عید پاک عملاً برانگیخته می‌شود، اما نبرد خیابانی که قبل از آن اتفاق می‌افتد ضعیف است و فقر شدید خانواده اوکیسی تنها با مرگ مشخص می‌شود، به طرز ناخوشایندی خیلی ناگهانی رخ می‌دهد. همچنین مشکل دیرینه فیلم‌های مربوط به نویسندگان ادبی وجود دارد: چگونه ادبیات را در داستان قرار دهید؟ حداقل در اینجا همه چیز یک اثر اوکیسی است، اما هنوز از زبان، مضامین و ویژگی های جهان بینی او خیلی کم وجود دارد : چیزهایی به ما گفته می شود اما به ندرت از آنها مطلع می شویم.

با این حال، از زاویه انسانی، فیلم کار می کند. من تیلور را در هشت فیلم قبلی دیده‌ام (و همیشه می‌خواستم فیلم استرالیایی تصویر نمایش مرد ۱۹۷۷ را ببینم)، مردی با سینه‌های پشمالوی پهن بجای اینکه تاثیر کمی بگذارد. من فکر می کنم او یک کار قابل قبول در یک بخش فیلم ۳۶ ساعت ۱۹۶۵ انجام داد، اما عملکرد او در اینجا کاملاً در سطح دیگری است. سه بخش مهم در شخصیت پردازی او وجود دارد: انرژی ماچو، حضور عظیم او در صفحه نمایش – کاملاً بر فریم تسلط دارد – و غرق شدنش در شخصیت. این چیزهای فوق‌العاده‌ای است که چهره‌ پیچیده، متناقض و حیاتی نقش را زندگی و متقاعدکننده می کند.

مگی اسمیت حتی بهتر است. من همیشه از کار او لذت می برم، اما تا اواخر دهه ۸۰ به نظر می رسید که او هنوز چیزی برای اثبات دارد، نقش های پیچیده و متنوع را ایفا می کند و کارهای کاملاً باورنکردنی با آنها انجام می دهد. ممکن است روی کاغذ، شخصیت او شبیه نسخه‌ای جوان‌تر از جودیت هرن به نظر برسد، اما در فیلم او زنان خجالتی، عصبی و مذهبی را کاملاً منحصربه‌فرد می کند. صحنه‌های بین تیلور و اسمیت می‌توانست به شکل‌های مختلفی به کمدی، مسخره یا ملودرام تبدیل شود، اما برعکس کاملاً واقعی هستند آنها به حقیقتی پیچیده و چندلایه دست می‌یابند – و شاید تا حد زیادی مسئول – ادعاهای فیلم در مورد نوعی صلابت است.

در مقابل، بازیگران مکمل با نام‌های آشنا پر شده‌اند، اما از بیماری دهه ۶۰ رنج می‌برند، بازیگران ستاره‌ای که در فیلم انباشته شده‌اند تا کمی زرق و برق ببخشند، ولی کاری انجام نمی دهند: مایکل ردگریو، دیم ادیت ایوانز، فلورا رابسون… حداقل فصل جولی کریستی ارزشش را دارد: او به عنوان یک زن مغناطیسی است، ملاقات های او با اوکیسی درمقابل رابطه او با اسمیت را قرار می گیرد. تد اسکیف، همکار کهنه کار کارول رید، در مورد دهه ۶۰ صحبت می کند، همچنین تعدادی از آن بزرگ و کوچک نمایی های مزخرف را به کار می برد که به جز این، نمی توانند پاسخی ممکن را تحت تاثیر قرار دهند: «اوه بله، حالا یادم آمد، این یک فیلم است و در دهه ۱۹۶۰ ساخته شد.” با فیلمبرداری کاردیف فیلمبردار به جای کارگردان ، نمی‌دانم که ممکن بود چیزی هنرمندانه‌تر و تخیلی‌تر می داشتیم، چیزی نزدیک‌ به کاری که فردی یانگ فیلمبردار در فیلم دختر رایان انجام داد.

به عنوان یک طرفدار فورد من نیز نمی توانم تصور کنم که او با این مواد چه می کرد. و صادقانه بگویم، تصورش سخت نیست. او یک ویرایشگر ماهر فیلمنامه‌ها بود و مطمئناً جاهای متضاد فیلمنامه را با دقت بیشتری بررسی می‌کرد. او کارگردان اکشن فوق العاده ای بود و از این دو صحنه بزرگ بهترین استفاده را می کرد. او عاشق ایرلند بود ، می‌توانست این کشور را به یک شخصیت اصلی تبدیل کند، همانطور که در فیلم مرد آرام بود ، باعث سرافکندگی است.
(ترجمه نقدی براین فیلم توسط ریک برین)