دانلود دوبله فارسی فیلم Tora! Tora! Tora! 1970 - مشهد فیلم - مرجع دانلود فیلم و سریال کلاسیک و نایاب

(دونقد با دو دیدگاه کاملا متضاد)
/////////////////////////////////

متن دارای اسپویل داستان فیلم ”
——————————
بررسی فیلم : تورا! تورا! تورا!
راجر ایبرت ۱۲ اکتبر۱۹۷۰
تورا! تورا! تورا!” یکی از بی جان و کسل کننده ترین بلاک باسترهای ( پرخرج و پر فروش )ساخته شده است. خود کلمه “بلاک باستر” ممکن است برای توصیفش میل برانگیز باشد. موضوع فیلم به اندازه کافی بزرگ است، اما فیلمنامه بیشتر مربوط به کارمندان، منشی ها، اپراتورهای تایپ و کارکنان دولتی است. وظیفه بازیگران این است که ایستادگی کرده و کلمه به کلمه نقل قول های نظامی تاریخی را برای یکدیگر بخوانند. تقریباً می‌توانیم فیلم‌نامه‌نویس‌هایی را ببینیم که در پشت پس‌زمینه‌های بد رنگ آمیزی‌شده در کمینند و مانند مسن های دبیرستانی، کارت‌های فایل سه در پنج را معامله می‌کنند. اگر نقل قول ها و پاورقی ها را درست دریافت کنید، مهم نیست که چه می گویید، یک “A” دریافت می کنید. درست؟ این یک فیلم بزرگ و فوق‌العاده پرهزینه است، با این حال نتیجه نهایی اش ۲۵ میلیون(هزینه آن سالها ) آن، پرخرجی اش است. ما می‌خواهیم از تمام آن دفاتر، و کاغذ بازهایی که تلگراف را اشتباه می‌خوانند، فرار کنیم و به زمین باز یک فیلم جنگی خوب درجه یک «ب» برگردیم. فیلم‌های جان وین در جنگ جهانی دوم شاید شاهکار نبودند، اما حداقل شن ، آسمان ، قهرمان و دختران را در خود داشتند. غولهای قدیمی هالیوود از فیلم های “پیام دار” متنفر بودند. دیوید سلزنیک (تهیه‌کننده نامی دوران طلایی سینمای آمریکا )می‌گفت: «وقتی می‌خواهم پیامی بفرستم، از وسترن یونیون( تراکنش فرد به فرد، حواله پستی پول، پرداخت‌های تجاری و خدمات اقتصادی ) استفاده می‌کنم . سلزنیک با فیلمنامه «تورا! …» ودریافت اطلاعاتی مبنی بر اینکه ۲۵ میلیون دلار قرار است برایش هزینه شود، ممکن است دچار آپوپلکسی(تومر مغزی) شود. در اینجابا فیلمی روبرو هستیم که حتی پیامی هم نمی دهد. فیلم فقط در مورد شرکت های ارائه‌دهندهٔ خدمات مالی و ارتباطی است. به نظر می رسد کارگردانی فیلم بیشتر بر عهده ریچارد فلیشربوده باشد و این موضوع به اندازه کافی قابل باور است. فلیشرکارگردان “دکتر دولیتل”۱۹۶۷، “جانی بوستون” ۱۹۶۸و “چه!” (۱۹۶۹) لمس سربی اش درفیلم «تورا» مشهود است. به نظر می رسد که او هرگز از خود نپرسیده که چگونه حمله به پرل هاربر(حمله نظامی امپراتوری ژاپن ) می توانست به طور موثری دریک قالب سینمایی ارائه شود. موضوع پرل هاربر در دهه ۱۹۴۰ حداقل به شما شخصیت‌هایی داده می شد که با آنها همذات پنداری کنید، و حس تعلیق (آیا قهرمان می‌میرد؟ قهرمان؟ بهترین دوست؟) از سوی دیگر، «تورا» به هیچ وجه تعلیقی ارائه نمی دهد زیرا می دانیم که حمله به پرل هاربر قرار است اتفاق بیفتد، این اتفاق می افتد ، سپس فیلم به پایان می رسد. ما حتی نسبت به افسران مسئول احساس همدردی نمی کنیم (اگر این کلمه مناسب باشد.) آنها به عنوان عروسک های چوبی هدایت شده ای عمل می کنند که گزارش های امنیتی و غیره را می خوانند. بازیچه های ژاپنی حداقل بیشترخودنمایی می کنند. کارگردانان ژاپنی به نظر می‌رسد آگاه تر هستند که چیزی باید در حال رخ دادن باشد، سکانس‌های ژاپنی ها را را کنترل می‌کنند. در مقابل، قسمت فلیشر تخیل بصری اش یکی از آن دروغ های مضاعف وحشتناک تلویزیونی را دارد. به نظر می‌رسد که همه چیز دو بار اتفاق می‌افتد، بی‌هدف، پس از اینکه درس به اندازه کافی طولانی شد، احساس می‌کنیم که داریم طولانی‌ترین و گران‌ترین امداد سمعی و بصری جهانی را تماشا می‌کنیم. مشکل این است که کمک زیادی به ما نمی کند. حالا که می‌دانید حمله پرل هاربر به دلیل خرابکاری بوروکراتیک( تشریفات اداری) طرف آمریکایی امکان‌پذیر بوده، آیا قبلاً نمی‌دانستیم؟ به هر حال بازیگری فیلم دراماتیک نیست. در نقد «Catch-22» « تبصره ۲۲» به بازی گسترده بالزام اشاره کردم« تورا» خیلی از بازی او استفاده کرده است ، به هر حال اوبازیگرخوبی بود. بازیگران خوبی مانند بالزام، جوزف کاتن و ای جی. مارشال به طورباورنکردنی بازیشان بی‌جان هست. سکانس‌های اکشن در نهایت قرار است سودآور باشند. همه ما تا حدودی غمگینانه منتظریم تا بمب ها منفجر شوند و کشتی ها غرق شوند.آنها در ۱۵ دقیقه انجام می شوند، اما سطح جلوه های ویژه فیلم بالا نیست. با توجه به اینکه ما آمریکایی‌ها سال‌ها درباره جلوه‌های ویژه ژاپنی درفیلمهای «گودزیلا» و غیره را به تمسخر گرفته‌ایم، تعجب می‌کنم که چگونه کشتی‌های جنگی مقوایی ما با تانک‌ها عقب مانده منفجر می‌شوند احتمالا با افسوس و تهاجمی ای خاطره انگیز، در همین حین «تورا» در بیسمارک در حال بازی است. بیایید امیدوار باشیم که آن را غرق نکند.
________________________________________
نقد های کاربران فیلیپنتو
۹ مه ۲۰۲۰ یک شاهکار
فیلم‌های خاصی هستند که درطی زمان برجسته شده، باقی می‌مانند، جایگاه کالت یا کلاسیک پیدا می‌کنند. این فیلم قطعاً یکی از آنهاست و انصافاً روایتی بسیار وفادار از حمله ژاپنی ها به پایگاه آمریکایی پرل هاربر در هاوایی ارائه می دهد. برای عده کمی که هنوز نمی دانند، ایالات متحده تا این حمله از جنگ جهانی دوم دور مانده بود ، جنگ برای کشورهای اروپایی (که طبیعتاً به سرزمین‌های وابسته به آنها مانند مستعمرات آفریقایی و آسیایی نیز کشیده می‌شد) یک مشکل بود. آمریکا هنوز در نظر داشت وارد جنگ فقط علیه ژاپن شود، در صحنه جنگ موسوم به اقیانوس آرام، بدنبال رویدادهای بعدی اش (اعلام جنگ به آمریکا در ۱۱ دسامبر) پیوستن کامل به درگیری را توجیه می کرد. این حمله در ساعات اولیه ۷ دسامبر ۱۹۴۱، ساعاتی قبل از اعلام جنگ رخ داد، اما حقیقت این است که روابط بین ایالات متحده و ژاپن پس از حمله ژاپن به منچوری (۱۹۳۱) بدتر شد.این باعث شد که علیه توسعه‌طلبی ژاپن و آمریکا به تلافی اشغال سرزمین‌های اروپایی در آسیا تحریم‌های شدید اقتصادی فزاینده‌ای مواجه شود و از مذاکره بدون پذیرش توافق قبلی ژاپن که آنها آن را تحقیرآمیز می‌دیدند، خودداری شود. یعنی در بیشتر موارد، پرل هاربر به این دلیل اتفاق افتاد که دیپلماسی آمریکایی نمی دانست چگونه این بازی را انجام دهد. این حمله به حدی قابل پیش‌بینی بود که روزولت، ماه‌ها قبل، فرمان عبوراز پایگاه آمریکایی اقیانوس آرام به هاوایی و تقویت حضور نظامی در فیلیپین را برای جلوگیری از حمله و افزایش فشار بر ژاپن برای پذیرش امتیازات دیپلماتیکی که او نمی‌خواست، صادر کرد. همزمان با پرل هاربر، ژاپنی ها همچنین به نقاط و پایگاه های نظامی در گوام، فیلیپین، سنگاپور و هنگ کنگ، بعلاوه حمله به تیمور شرقی،به قلمرو پرتغال، هم حمله کردند. همانطور که فیلم می گوید، و بسیارهم خوب، این حمله موفقیتی نسبی بود: این حمله موفق شد ناوگان آمریکایی را به تأخیر بیندازد و متفرق کند، اما آسیب وارد شده قابل جبران بود و کشتی های هواپیما بر که غیرفعال کردن آنها حیاتی بود، حتی در بندر نبودند.این فیلم به حقایق تاریخی بسیار وفادار است وفیلم سرمایه ای است، زیرا درباره رویداد مهمی در جنگ جهانی دوم است .در فیلم تلاش برای بازآفرینی محیط‌ها و حقایق تا حدی بود که از هواپیماهای آن زمان استفاده شد و تکنیک‌های رزمی را بازآفرینی می‌کرد. با این حال، این یکی از آن فیلم های جنگی است که در آن مخاطب اساساً مستندی تخیلی از اتفاقات رخ داده را می بیند. برای مثال، ساخت شخصیت‌ها بسیار محدود است، محدودیت در کار و نقشی که در رویداد ها انجام می‌دهند، بدون تفاوت‌های دراماتیک یا طرح‌های فرعی. در این فیلم می‌توانیم کادربازیگرانی عالی را ببینیم، جایی که من مارتین بالزام، سو یامامورا، جیسون روباردز، تاکاهیرو تامورا، تاتسویا میهاشی، جورج مکریدی و جیمز وایتمور را برجسته می‌کنم. همه تقریباً کارهای بی‌نظیری انجام داده اند، اما ساخت شخصیت‌هادرعمل نیز از بازیگران چیز زیادی نمی‌خواست. از نظر فنی، فیلم عملاً عالی است. ما فیلمبرداری ماهرانه ای داریم که از خورشید، نور و ابرها ماهرانه استفاده می کند. جلوه های ویژه خوب بصری و صوتی، صحنه ها ی عالی و کاملاً با توجه به شرایط زمانی و تاریخی، علاوه برآن یک موسیقی متن محتاطانه اما مؤثر. یکی دیگر از جزئیات بسیار خوشایند، علاوه بر همه آنچه گفته شد، استفاده از زبان ژاپنی است، زیرا متأسفانه مرسوم است که در فیلم های آمریکایی به طورکامل همه به زبان انگلیسی صحبت می کنند، حتی اگر موقعیت ها یا افرادی را نشان دهند که انگلیسی زبان در آن ها نیست مورد استفاده قرار می گیرد.