دانلود دوبله فارسی فیلم I Confess 1953 - مشهد فیلم - مرجع دانلود فیلم و سریال کلاسیک و نایاب

۱-هیچکاک با یک درام حقوقی دیگر بازگشته است .کشیش در مرکز تمام دسیسه ها قرارمی گیرد. با این حال، بر خلاف این الگو، فیلم به لطف ملودرام ایجاد شده در اثر تنش پیرامون یک عاشقانه آینده نگر و یک قتل، برای کنش و حرفش چیزهای بسیار بیشتری در چنته دارد. همه کسانی که درگیر ماجرا هستند کارشان را بسیار خوب انجام می دهند، اما مونتگمری کلیفت به عنوان پدر روحانی بزرگ ترین اثر را روی من گذاشت. حضور او توجه تماشاگر را به خودجلب می کند. این بخاطر عملکردش می باشد نه به دلیل گستاخی اش بلکه به خاطر سادگی اش می درخشد. این طغیان فروتنی و همچنین احساسات گوناگونی که بر انسان با ایمان ما غالب شده بود، در چشمانش دیده می شود. به همین ترتیب، هیچکاک به تعلیق و تنش فیلم می افزاید، علی‌رغم این واقعیت که درمجموع فیلم، بیشتر به سمت ملودرام متمایل است اگرچه گاهی اوقات کمی پیش پا افتاده تر از قلمرو آشنایش حرکت می کند، به لطف بازی کلیفت، این فیلمی است که شایسته دیدن است.
———————————–
۲- فیلم می توانست خیلی بهتر از این ها باشد. مشکل اصلی من با فیلم این بود که به نظر نمی رسید تعادلی بین نوآر بودن و ملودرامش پیدا کند. با توجه به این که هیچ رمز و رازی در داستان وجود نداشت به لطف کارگردانی احساساتی هیچکاک، جنبه نوآر به طرز بدی برای من شکست خورد. با این حال فیلم به‌ عنوان یک درام نوستالژیک ، می‌تواند کارکرد عالی داشته باشد.سکانس‌های گذشته‌نگر بزرگی از تامل در مورد عشق ناتمام، یک رابطه تراژیک وجود داشت، اما به محض اینکه ارتباط عمیقی با لحن رویایی فیلم برقرار می کردم، مجبور بودم دوباره به دنیای نوآر تاریک، اجباری و مصنوعی هیچکاک برگردم. واقعا با اجبار برمی گشتم .اگر هیچکاک به جای خود قتل، به تأثیرات روانی قتلی که اتفاق افتاده بودمی‌پرداخت، خیلی بهترمی توانست کاراکتر را بطور زیرکانه مطالعه کند. من از دیدن مونتگمری کلیفت که در پنهان کردن احساسات واقعی شخصیتش در زیر سطحی از خونسردی عالی عمل می‌کرد، و به اندازه کافی فضایی برای نشان دادن احساسات لطیفش به او داده نمی‌شد ناراحت شدم .
—————————————————-

۳- اعتراف می کنم که این اولین فیلم هیچکاک است که من واقعاً از آن لذت بردم. من هرگز هیچ یک از فیلم های دیگرش را دوست نداشتم بنابراین اصلاً انتظار نداشتم که این یکی را دوست داشته باشم. انتظار داشتم فیلم سقوط کند. در حین تماشای آن به خواب بروم یا بعد از ۲۰-۳۰ دقیقه آن را خاموش کنم. ولی من از همان ابتدا وارد فضای فیلم شدم و نمی توانستم صبر کنم تا ببینم چگونه فیلم به پایان می رسد. تنها شکایت من از “اعتراف به گناه” پایان آن بود. من در فیلم هرگز نشنیدم این دو نفر قاتل و همسرش به چیزی اعتراف کنند. تنها کاری که کردند این بود که طلب بخشش کردند. من انتظار داشتم وجدان زن به سراغش بیاید و او اعتراف کند که قاتل شوهرش بوده است و به همه چیز اعتراف کند اما هیچکدام به نظر نمی رسید و این فیلم را کمی برای من خراب کرد. اما با این وجود، حتی اگر طرفدار هیچکاک نیستید، به شما می گویم که این فیلم را ببینید. ارزش دیدن دارد.
————————————————
۴-فیلم خیلی خوب نیست، اما توانمند است. هسته درام داستان قدرتمند است.
فیلم مطمئناً لحظات واقعاً احساسی را می سازد (صحنه پس از پایان محاکمه که در آن کلیفت به میان جمعیت می رود بسیار عالی است). اما پایان بندی ناسازگار است. قهرمان در پایان خیلی راحت فرار می کند. بی انصافی است که فیلم را به لحاظ عدم تعلیق نقد کنیم. هیچکاک به عنوان یک فیلمساز ویژگی های دیگری نیز دارد و نباید فیلمش معلق باشد. همچنین، باید به موسیقی متن دیمیتری تیومکین اشاره کرد که شامل برخی از تغییرات بسیار زیبای Dies Irae(ترانه روز خشم) توسط تیومکین است. اگرچه گاهی اوقات موسیقی بیش از حد وجود دارد و این باعث می شود که ریتم فیلم در برخی مواقع نیرومند به نظر برسد. در کل واقعا فیلم خوبیه. (چهار نقد ونظر برفیلم )